«فطرس» نام فرشته ای است که  از حاملان عرش الهی بودو بر اثر کندی در انجام دادن فرمان الهى، پر و بالش شکسته و در جزیره ای سقوط کرده بود و هفتصد سال بود که به عبادت

خداوند مشغول بود. هنگامی که امام حسین(ع) به دنیا آمد، خداوند جبرئیل را مأمور کرد تا با هزار فرشته برای تبریک به رسول خدا(ص) به زمین فرود آیند.  وقتی آن فرشته، جبرئیل را

دید، پرسید: «به کجا می‌روى؟» جبرئیل پاسخ داد: «خداوند به حضرت محمد(ص) نعمتی داده است و من برای عرض تبریک نزد او می‌روم.» فطرس گفت: «مرا نیز با خود ببر، شاید

محمد(ص) در حق من دعا کند».وقتی پیامبر داستان این ملک را شنید به او فرمود: «بدن خود را به این مولود بمال و به جای خود باز گرد.» فطرس این کار را کرد و به برکت امام

حسین(ع) دوباره پر و بال گرفت هنگام بازگشت، به رسول خدا(ص) گفت: «بدان که امت تو در آینده این مولود را می‌کشند. من به پاداش حقی که این فرزند بر من پیدا کرد، هر زائری

که او را زیارت کند، زیارتش را به وی می‌رسانم و هر کس که بر او سلامی کند، سلامش را به او ابلاغ خواهم کرد و هر کس بر او درود فرستد، آن درود را به او می‌رسانم.» سپس به آسمان

صعود کرد..