کاش سهراب اینگونه می گفت:
آب را گل نکنید ………
شاید از دور علمدار حسین (ع)،
مشک طفلان بر دوش،
زخم و خون بر اندام،
می رسد تا که از این آب روان،
پر کند مشک تهی،
ببرد جرعه آبی برساند به حرم،
تا علی اصغر (ع) بی شیر رباب (س)،
نفسش تازه شود و بخوابد آرام … آب را گل نکنید