ای عمه ! بیا تا که غریبانه بگرییم        دور از وطن و خانه به ویرانه بگرییم           

    پژمرده گل روی تو از تابش خورشید      در سایه نشینیم و به جانانه بگرییم

لبریز شد ای عمه دگر کاسه صبرم         بر حال تو و این دل دیوانه بگرییم

   نومید ز دیدار پدر گشته دل من             بنشین به کنارم که پریشانه بگرییم

          گردیم چو پروانه به گرد سر معشوق           چون شمع دراین گوشه غمخانه بگرییم

  این عقده مرا می کشد ای عمه! که باید          پیش نظر مردم بیگانه بگرییم