دو نور دیده ی زهرای اطهر
دو سروِ باوقار باغ حیدر
زده تقدیرِ هر یک را به نوعی
زمانه با نَم آبی مقدّر
دو ماه عالم آرای امامت
دو نورِ سبزِ صحرای قیامت
یکی می نالد از نوشیدن آب
یکی از قحطی این گوهر ناب
یکی را سینه سوزانید ، یکی را کرده بی تاب
حسن از آب می نالید ، حسین از قحطی آب