از ابتدای فصل زیبای بهار، فروش میوه هایی نظیر گوجه سبز و چغاله بادام توسط میوه فروشان و همچنین فروشندگان دوره گرد آغاز می شود. این میوه ها اگر نشسته و آلوده باشند، احتمال ابتلا به بیماری های عفونی گوارشی از جمله حصبه و مسمومیت های غذایی را مطرح می سازند.

بسیاری از افراد معتقدند که این میوه ها “سرد” هستند و مصرف زیاد آنها موجب عوارضی از قبیل دل به هم خوردگی، تهوع، اسهال ، سردرد و دل درد می شود. در واقع گرد و غبار نشسته بر روی میوه ها حاوی بسیاری از میکروب هاست که موجب ایجاد عوارضی شبیه همان “سردی کردن” می شود.

عموماً کودکان با دیدن این گونه میوه ها بر روی چرخ دستی ها که ظاهری تمیز و خیس دارند، به گمان اینکه این خوراکی ها توسط فروشنده تمیز شده اند آنها را خریده و بلافاصله با پاشیدن مقداری نمک آن را را میل می کنند. در حالی که این خوراکی ها اصولاً شسته و ضد عفونی نشده اند و آبی که بر روی آنها پاشیده می شود صرفاً برای تازه و خوش منظره نگه داشتن آن هاست.

برخی از این میوه ها تنها با آب جوی، چاه و دیگر آب های غیر خوراکی توسط فروشنده ها شسته شده و بنابراین فرد مصرف کننده را گرفتار بیماری های گوارشی و حتی بسیاری از بیماری های عفونی که تمام بدن را مبتلا کرده و عوارض جدی در پی دارند، می نماید.

بیماری حصبه نوعی عفونت باکتریایی دستگاه گوارش ناشی از مصرف آب و مواد غذایی آلوده است که می تواند افراد بی احتیاط را در کلیه ی سنین مبتلا کند، اما شدت این بیماری در کودکان و افراد بالای 60 سال بیشتر است و عوارضی از قبیل کاهش شدید آب و املاح بدن، سوراخ شدن روده ها، خونریزی دستگاه گوارش، عفونت استخوان و زردی را ایجاد می کند.

مسمومیت های غذایی ناشی از باکتری هایی مثل باسیلوس سرئوس و استافیلوکوک اورئوس نیز از جمله بیماری هایی هستند که در اثر مصرف غذا و میوه ی آلوده فرد را مبتلا کرده و عوارض خود را به او تحمیل می کنند.

میوه ی درخت بادام در ابتدای رویش تا حدودی سفت بوده و قشر خارجی آن سبز رنگ و پوشیده از کرک ظریفی می باشد. در داخل آن نیز روکشی قرار دارد که سفید و نرم بوده و مغز آبکی و نازک بادام را در خود نگهداری می کند. به مرور پوسته های رویی و داخلی بادام سخت تر شده و مغز بادام نیز شکل نهایی خود را می یابد. از زمانی که میوه جوان است و هنوز رشد کامل نکرده و کال است، به آن چغاله بادام گفته می شود.

بادام رسیده بسیار مغذی است. البته لازم به ذکر است که بادام و به ویژه انواعی از آن که مقداری تلخی دارند، حاوی مقدار بسیار کمی اسید سیانیدریک (ترکیبی از سم خطرناک سیانور) هستند که مصرف بسیار زیاد و غیر منطقی آنها می تواند به مسمومیتی از خفیف تا متوسط در فرد مصرف کننده منجر شود.

بادام تلخ وحشی مقدار بیشتری سم داشته و حتی وقتی چند بار در آب نمک جوشانده و آب حاصله دور ریخته شود نیز هنوز دارای اندکی ماده سمی می باشد. البته مصرف مقدار کمی بادام شیرین و یا بادام وحشی تلخ گرفته، برای سلامتی مضر نبوده و نافع نیز می باشد. در قدیم معتقد بودند چغاله بادام، لثه و ریشه ی دندان را تقویت نموده و برای خشکی دهان مفید می باشد.